۱۳۹۴/۸/۲۵
شيرين نيرومنش، افزايش وزن قبل از بارداري و چاقي غير طبيعي را بر بروز ديابت بارداري موثر دانست و گفت: «در صورتي که قندخون به موقع تشخيص داده نشود و اوايل حاملگي ميزان قندخون بالا باشد، همانند سم بر روي جنين تاثير منفي مي‌گذارد که عوارض و ناهنجاري‌هاي جنيني در پي دارد.»
نيرومنش، فلوشيپ حاملگي‌هاي پرخطر در گفت‌وگو با سپيد در خصوص ديابت بارداري و خطرات آن، گفت: «ديابت بارداري از بيماري‌هاي نسبتا شايع و از شايع‌ترين عوارض دوران بارداري است که آمار ابتلا به آن در جامعه روزبه‌روز درحال افزايش است. بالا بودن وزن مادر، از عوامل مساعدکننده اين بيماري است.»
وي به عوامل ايجاد اين بيماري اشاره کرد و ادامه داد: «در صورتي که در خانواده سابقه ابتلا به ديابت نوع ۲ در سنين بالا و يا سابقه ابتلا به ديابت در بارداري وجود داشته باشد، شانس ابتلا در مادران باردار افزايش پيدا مي‌کند. سن، عامل ديگر ايجاد اين بيماري است. با افزايش سن خطر ديابت بارداري بيشتر مي‌شود. معمولا در خانم‌هاي کمتر از ۲۵ سال شيوع اين بيماري کمتر و بعد از ۳۵ سالگي ميزان شيوع بيماري افزايش پيدا مي‌کند.»
نيرومنش همچنين گفت: «سابقه مرگ جنين در داخل رحم، سابقه جنين با ناهنجاري‌ها و نقايص مادرزادي در حاملگي‌هاي قبلي، سابقه زياد بودن مايع دورجنين در حاملگي قبل و سابقه تولد نوزاد با وزن بيش از چهار و نيم کيلو در حاملگي‌هاي قبلي، احتمال ابتلا به ديابت بارداري را افزايش مي‌دهد.»
وي در بخش ديگري از سخنان خود افزود: «وقتي اولين بار ديابت در حاملگي تشخيص داده شد، گفته مي‌شود که فرد مبتلا به ديابت بارداري است. در صورتي که در سه ماهه اول تشخيص داده شود که قند خون و يا تست تحمل گلوکز مختل است، احتمالا فرد از قبل از بارداري مبتلا به ديابت بوده که عوارض آن بيشتر از ديابت بارداري است.»
اين متخصص زنان و زايمان با بيان اينکه ديابت بارداري در اکثر مواقع در هفته‌هاي آخر بارداري يعني ماه ششم و هفتم به بعد خود را نشان مي‌دهد، گفت: «آزمايش غربالگري براي تشخيص اين بيماري وجود دارد. ممکن است خانمي که مبتلا به ديابت بارداري است قندخون ناشتا طبيعي داشته باشد. البته ميزان قندخون در حاملگي بايد کمتر از دوران غيرحاملگي باشد. در خانمي که باردار نيست اگر قندخون ناشتا بالاتر از ۱۲۷ باشد غيرطبيعي تلقي مي‌شود، ولي در دوران بارداري قندخون طبيعي در حالت ناشتا حداکثر بايد ۹۲ يا ۹۵ باشد و بيشتر از اين ميزان غيرطبيعي است.»
وي ادامه داد: «به همه خانم‌هاي باردار توصيه مي‌شود که تست تحمل گلوکز را انجام دهند. به کساني که سابقه ديابت و سوابق فاکتورهاي خطر را نداشته باشند، اين تست غربالگري در هفته ۲۴ حاملگي توصيه مي‌شود.در صورتي که آزمايش غيرطبيعي بود، آزمايش ديگري از فرد گرفته مي‌شود که در صورت تشخيص بايد تحت درمان قرار گيرد.» نيرومنش گفت: «اگر خانم بارداري از فاکتورهاي خطر برخوردار باشد در اولين مراجعه به پزشک بايد تحت مراقبت‌هاي بارداري قرار گيرد. در اين صورت تست تحمل گلوکز بايد در ماه اول انجام شود. مرحله بعدي آزمايش GTT سه ساعته است که در صورت تائيد ديابت، در درجه اول تحت نظر پزشک متخصص تغذيه، رژيم غذايي بايد به فرد داده شده و ميزان انرژي دريافتي موادغذايي محاسبه شود.»
وي افزود: «ورزش‌هاي مخصوص بارداري مي‌تواند به کنترل قند خون کمک کند. در صورتي که در مادر باردار با اين اقدامات بهبودي حاصل نشد و قندخون همچنان بالا بود، انسولين تجويز مي‌شود. تجويز انسولين معمولا تا آخر بارداري ادامه مي‌يابد.»
اين متخصص زنان و زايمان به عوارض ديابت بارداري براي مادر و جنين نيز اشاره کرد و گفت: «درصورتي که قندخون به موقع تشخيص داده نشود و اوايل حاملگي ميزان قندخون بالا باشد، همانند سم بر روي جنين تاثير منفي دارد که عوارض و ناهنجاري‌هاي جنيني ممکن است ايجاد شود. در ادامه حاملگي اگر قندخون بالا باشد و کنترل نشود ميزان مايع دور جنين افزايش مي‌يابد و خطر ترکيدگي زودرس کيسه آب و تولد نوزاد نارس را به همراه دارد. معمولا وزن اين نوزادان با افزايش و تجمع چربي بر روي شانه‌ها همراه است. زايمان طبيعي براي اين نوزادان که معمولا بالاي ۴ کيلو هستند، ممکن است با صدمات زايماني و فشار برروي اعصاب دست جنين همراه شود.»
وي ادامه داد: «همچنين براي مادراني که ديابت بارداري دارند، از آنجايي که جنين درشت است، احتمال سزارين افزايش مي‌يابد و عوارض سزارين مادر را تهديد مي‌کند. قندخون مادر اگر فوق‌العاده بالا رود، ممکن است عوارض کلي ايجاد کند ولي معمولا ديابت عارضه خيلي شديدي براي مادر ندارد. ولي احتمال اينکه مادران ديابتي مبتلا به فشار خون بالا شوند، وجود دارد و يا اينکه در اواخر حاملگي با افزايش فشارخون و مسموميت بارداري مواجه شوند.»
نيرومنش بار ديگر بر خطر افزايش وزن تاکيد کرد و گفت: «جمعيت کشور به سمت چاقي و افزايش وزن حرکت مي‌کند. وزن بيش از حد يک عارضه بسيار شايع است که اين موضوع به خصوص در دختران کم‌سن و سال که مادران آينده هستند بسيار مشاهده مي‌شود. بنابراين مادران بايد توجه داشته باشند که اگر وزن فرزندشان از سن ۸ تا ۹ سالگي بيش از حد بود و يا چاقي غيرطبيعي داشتند، حتما با پزشک متخصص اطفال و متخصص تغذيه مشورت داشته باشند.»
