هپاتیت د

اين ويروس که هپاتيت دلتا نيز ناميده مي شود، نوعي ويروس معيوب داراي RNA است که به صورت ذره هيبريدي همراه با پوشش HBsAg و هسته دلتا وجود دارد.ويروس بايد همزمان با هپاتيت B، عفونت ايجاد کند و نمي تواند به مدت بيشتري از ويروس هپاتيت B ، در سرم باقي بماند. دوره کمون عفونت HDV، بين ۲ تا ۱۲ هفته است. انتقال اين ويروس، مشابه هپاتيت B است. عفونت مزمن با هپاتيت B و هپاتيت D، بيماري شديدتري را در مقايسه با هپاتيت B به تنهايي ايجاد مي کند و حدود ۷۵ درصد بيماران مبتلا به عفونت همزمان، دچار سيروز مي شوند. براي گرد آوري و تشكيل ويريون نياز به هپاتيت B دارد . ولي براي رپليكاسيون نيازي به HBV ندارد . يك سروتيپ و ۳ ژنوتيپ شناخته شده دارد . ژنوتيپ I در آمريكا و اروپا ،ژنوتيپ II در آسياي شرقي وژنوتيپ IIIدر آمريكاي جنوبي گزارش شده است. اگر چه HDV با HBV همراه است ولي توزيع جغرافيايي آن با HBV هم خواني ندارد .

HDV در تمام نقاط دنيا يافت مي شود اما توزيع آن يکنواخت نيست و شيوع آن در ايتاليا، خاورميانه، آسيای مرکزي بيش از ساير نقاط دنيا است. ويروس هپاتيت D، تمام گروههاي سني را آلوده مي کند. افرادي که انتقال هاي مکرر خون داشته و يا از داروهاي غيرمجاز وريدي استفاده مي کنند و هم چنين کساني که در تماس نزديک با اين افراد هستند در معرض آلودگي با اين ويروس هستند.

انتقال

به نظر ميرسد راههاي عمده انتقال HDV، مشابه ويروس هپاتيت B است. اما اين ويروس بر خلاف HBV، از راه تماس جنسی منتقل نمي شود. هپاتيت دلتا را مي توان با واکسيناسيون افراد مستعد به عفونت HBV کنترل کرد. اما تزريق واکسن به ناقلين هپاتيتB آنها را در برابر عفونت اضافه شده HDVمحافظت نمي کند

تشخیص
HBsAg بايد جهت عفونت D و IgM) AntiHBc )بايد براي تثبيت تشخيص عفونت همزمان و حاد HBV و HDV وجود داشته باشد . IgG)AntiHDV) در اواخر دوره عفونت حاد هپاتيت D ظاهر مي شود و در صورت منفي بودن و شك باليني ممکن است نياز باشد مجدداً اندازه گيري شود . تيتر Ab از نشاندهنده ادامه بيماري است .HDVRNA در ابتداي بيماري مثبت مي شود و بطور موقت ظاهر مي شود و توسط PCR خوانده مي شود .آنتي ژن HDV مستقيماً توسط ايمنو فلورسانس مستقيم يا ايمنوهيستوكميكال بافت كبد بدست مي آيد .FDA روش مناسبي را براي سنجش HDV Ag تأييد نكرده است .اين يك روش تشخيصي عملي براي عفونت حاد نيست چرا كه تعدادي از بيماران براي بررسي بايد تحت بيوپسي كبد قرار بگيرند .تعيين HDVAg در داخل كبد بعنوان يك روش استاندارد طلايي براي تشخيص عفونت HDV مي باشد ، در بيمار مبتلا به هپاتيت مزمن B که احتمال سوار شدن HDV دارد،اگر عفونت HDV طولاني شود ، شايد بيان آنتي ژن HDV در هپاتوسيت ها كم شود و اين منجر به يك تست منفي كاذب شود .چون واکسيناسيون هپاتيت B، معمولاً از هپاتيت دلتا جلوگيري مي کند، انتقال به نوزادان ناشايع است. در موارد عفونت همزمان، آنتي بادي ضد HDV Ag در مراحل پاياني دوره حاد عفونت ظاهر مي شود و ممکن است در سرم بيمار تيتر پايين داشته باشد. آزمايشهايي که HDV Ag، HDV RNA و Anti-HDV اختصاصي از نوع IgM را در سرم فرد شناسايي مي کنند در تشخيص عفونتهاي HDV، ارزش بيشتري دارند. در دوره نقاهت، تمامي شاخص هاي تکثير ويروس هپاتيت D ناپديد مي شوند. آنتي باديهاي HDV ، ممکن است ماهها تا سالها بعد ناپديد گردند. اما در نوع اضافه شده عفونت HDV، معمولاً (در بيش از ۷۰ درصد موارد) عفونت پايدار برقرار مي گردد. در اين حالت، مي توان مقادير زيادي از آنتي باديهاي اختصاصی ويروس (IgG,IgM) و هم چنين HDV Ag , HDVRNA را مدتها در خون فرد شناسايي کرد. عفونتهاي اضافه شده HDV ممکن است منجر به هپاتيت برق آسا گردند.