۱۳۹۴/۸/۲۲
به گزارش بلاغ، امیرپاشا ابراهیمی اظهار داشت: بیماری‌های کبدی که نیاز به عمل جراحی داشته، اصولاً به ۳ قسمت تقسیم می‌شوند که نارسایی‌های کبدی، بیماری‌های خوش‌خیم و بدخیم، همچنین تومورهای بدخیم کبد در زیرمجموعه این تقسیم‌بندی قرار می‌گیرد.
این متخصص جراحی عمومی کبد بیان داشت: خوشبختانه به‌دلیل اینکه فرهنگ اهدای عضو در کشور نهادینه شده و از طرفی تعداد تصادفات نیز منجر به افزایش مرگ مغزی در کشور شده است، می‌توان گفت، کمبود عضو برای پیوند نداریم.
ابراهیمی عنوان کرد: پیوند کبد از دهنده زنده بیش‌تر در کشورهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که فرهنگ اهدای عضو و آمار بیماران مرگ مغزی، اندک باشد.
وی تأکید کرد: پیوند کبد از دهنده زنده دارای مشکلات فراوانی بوده و علی‌رغم انجام این مسئله، برداشتن بخشی از کبد فرد زنده، عوارض جدی برای او دارد، به‌طوری‌که حتی ممکن است منجر به مرگ فرد دهنده شود.
این متخصص جراحی عمومی با بیان اینکه پیوند کبد از دهنده زنده انتخاب اول ما نیست، گفت: این موضوع در زمانی انجام می‌شود که ما فرد مرگ مغزی پیدا نکنیم، همچنین این مسئله در میان اطفال نیز انجام می‌گیرد؛ چراکه کبد اطفال نسبت به بزرگسالان کوچک است و ممکن بوده بیمار کودک، ناشی از مرگ مغزی نداشته باشیم، لذا یکی از بستگان بخشی از کبد خود را به کودک اهداء می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: اگر کاهش مرگ مغزی را در کشور داشته باشیم، شاید ایران نیز مانند ژاپن به سمت پیوند کبد از دهنده زنده پیش رود، ولی با وجود خطرات زیاد برای فرد دهنده، این مسئله چندان توصیه نمی‌شود.
ابراهیمی در پایان گفت: نارسایی کبدی، عفونت، عوارض بیهوشی و مرگ از عوارض پیوند از دهنده زنده است.
