از زمانی که حضرت آدم برای اثبات عشق خود به زمین فرستاده شد و موسی برای اثبات عشق خود به خداوند خود را به خطر انداخت و عیسی گفت که تمامی فرمانها در یک فرمان خلاصه می شود که همسایه خود را اندازه خودت دوست داشته باش تا زمانی که حضرت محمد (ص) فرمودند :”وارد بهشت نمیشوید تا زمانی که ایمان نداشته باشید و ایمان را بدست نمی آورید تا زمانی که دیگران را دوست نداشته باشید”، همه و همه بر این اصل تکیه داشتند که عشق به دیگران معادل عشق به خداست و این عشق کلید ورود به بهشت است.
ادیان الهی در زیر سایه خداوند، پیامبران و ائمه اطهار یک نگرش دارد.
حضرت فاطمه (س) دست در دست حضرت مریم در راستای عشق به خدا و عشق به مردم زندگی می کردند. این در حالی است که به نظر میرسد پیروان ایشان از راهی که برای آنها مشخص شده است به خطا رفته اند و گویی در سرزمین نفرت، ظلم و خونریزی گم شده اند. در این زمان در منطقه ی ما افرادی هستند که آموزه های خداوند را فراموش نکرده اند و باید هر آنچه که می توانند انجام دهند تا مسیر حقیقی ایمان را قوت بخشند.
عشق به خداوند مهربان به ما قدرت بخشیده است تا در اینجا جمع شویم و به حیات بهتر، سالم تر و طولانی تر مردم کمک نماییم.