دکتر محمد ابراهیم ذاکر سه سال است در زیرزمین خانه خورشید و در یک اتاق سه در چهار به مبتلایان هپاتیت و ایدز خدمات داوطلبانه دندانپزشکی ارائه می کند.
اتاق دندانپزشکی وسعت چندانی ندارد. دکتر و دستیارش، مشغول پر کردن دندان یکی از مراجعان هستند. قبل از شروع کار، همه وسایل با دقت استریل شده. دکتر «محمد ابراهیم ذاکر» ۷۰ سال دارد و دندانپزشک داوطلبی است که مبتلایان به ایدز را در این مرکز پذیرش می‌کند. او می‌گوید: «۳ سال است که با انجمن ایدز همکاری می‌کنم و خانه خورشید را از طریق این انجمن شناختم. من در دانشگاه و مدرسه دولتی درس خوانده‌ام و هزینه تحصیل من را مردم همین جامعه از طریق مالیات پرداخت کرده‌اند. حالا دارم بخشی از زمان و انرژی خودم را برای مردم همین جامعه صرف می‌کنم.» از دندانپزشکانی می‌گوید که تمایلی به پذیرش بیماران مبتلا به ایدز ندارند: «کار کردن در چنین شرایطی ریسک‌های زیادی دارد که خیلی از همکاران نمی‌توانند آنها را بپذیرند، از فرو رفتن سر سوزن در دست پزشک تا برش دست بر اثر کار با تجهیزات دندانپزشکی و اتفاق‌های دیگر. ریسک ابتلای سایر مراجعان به این بیماری را هم باید در نظر گرفت.»
۳ سال کار مستقیم با مبتلایان به ایدز، باعث شده تا تجربه‌های زیادی در این زمینه به دست آورد: «بعد از ۳ سال کار کردن با مبتلایان به ایدز، تجربه‌های خوبی به دست آورده‌ام و تا جای ممکن ایمنی را در کار خودم رعایت می‌کنم. روزهای اول، با کمی ترس و اضطراب این کار را انجام می‌دادم اما حالا با آرامش بیشتر کار می‌کنم. هرچند همچنان ته ذهنم هوشیار هستم و می‌دانم باید تمام نکات ایمنی لازم را در این زمینه رعایت کنم. هنوز هم وقتی کوچک‌ترین زخم و بریدگی روی دستم می‌بینم به ابتلا به ایدز و هپاتیت فکر می‌کنم.»
«درستش این است هر دندانپزشک، به نحوی نکات ایمنی را رعایت کند که انگار همه بیماران، مبتلا به ایدز هستند. چون ممکن است در بین بیماران فردی به این بیماری مبتلا باشد و این موضوع را به پزشک اطلاع ندهد.» دکتر ذاکر این را می‌گوید و اشاره می‌کند: «من تاکنون دندانپزشکی که هنگام کار به ایدز مبتلا شده باشد ندیده‌ام. اما به هر حال نمی‌توان این موضوع را سرسری گرفت.»
