۱۳۹۴/۸/۱۳
امروزه، فروس سولفات براي بيماران مبتلا به آنمي فقر آهن با دوزهاي ۶۰ ميلي‌گرمي از آهن المنتال و به صورت ۲ تا ۳ بار در روز و خوراکي تجويز مي‌شود. جذب آهن بوسيله هپسيدين، پپتيدي که انتقال آهن را را از سلول‌هاي اپي‌تليال به خون بلوک مي‌کند، کاهش مي‌يابد.
به منظور ارزيابي عواملي که سطح هپسيدين و جذب آهن را تحت تاثير قرار مي‌دهد، محققان ۵۴ زن جوان غيرآنميک را که روزانه فروس سولفات را پي‌در پي و به صورت
دو بار در روز با دوزهاي رايج دريافت مي‌کردند، بررسي کردند.
نتايج نهايي حاکي از آن بود که ۲۴ ساعت پس از دريافت يک دوز فروس سولفات، سطح هپسيدين تا فاکتور ۷/۲ افزايش مي‌يافت. افزايش دوز آهن با کاهش جذب کسري از آهن همراه بود. زماني که ۶۰ ميلي‌گرم آهن در روز دوم داده شد، در مقايسه با روز اول، جذب کسري از آهن تا ۳۶ درصد کاهش يافت که از نظر آماري معني‌دار بود. از سوي ديگر، پس از تجويز دو بار در روز آهن، در مقايسه با دوز روزانه آن، سطح هپسيدين به‌طور قابل توجهي بالاتر بود. در نهايت مشخص شد، دوز کل آهن جذب شده، چه ۲ بار و چه ۳ بار در طول ۲۴ ساعت تجويز شود، يکسان است.
محققان در اين مطالعه نتيجه‌گيري مي‌کنند که با ۴۸ ساعت فاصله، دوزهاي آهن خوراکي بيشتر يا مساوي ۶۰ ميلي‌گرم به افزايش جذب آهن کسري منجر مي‌شود و اگر تعداد دفعات تجويز دارو در روز افزايش يابد، مقدار خالص آهن جذب شده هم بيشتر مي‌شود. اين نتايج پيشنهاد مي‌کنند که برنامه‌‌هاي درماني کنوني شايد نياز به بازبيني داشته باشند. زيرا هر چه دفعات تجويز کمتر باشد، بيمار بيشتر از آن استقبال مي‌کند.
منبع: Journal Watch
