وی با بیان اینکه ویروس هپاتیت B عامل بروز بیماری هپاتیت B انسان است، گفت: این ویروس در کبد انسان جایگزین و تکثیر می‌شود و مواد تولید شده توسط این ویروس به گردش خون می‌ریزد.
این فوق تخصص گوارش و کبد افزود: ویروس هپاتیت B داخل سلول کبدی تکثیر و سبب اختلال در عملکرد آن می‌شود پس از ورود این ویروس به داخل کبد قسمت مرکزی آن به قسمت هسته سلول حرکت می‌کند و در آنجا تکثیر می‌شود.
علویان در مورد راه‌های انتقال هپاتیت B گفت: روش‌های غالب انتقال این ویروس در نقاط مختلف دنیا متفاوت است. دوره نهفته بیماری یعنی از زمان ورود ویروس به بدن و بروز علایم و ابتلا به طور متوسط ۴۵ تا ۱۶۰ روز زمان می‌برد.
وی ادامه داد: انتقال از طریق مادر به نوزاد یکی از مهمترین راه‌های انتقال بیماری در قدیم بوده است و خطر انتقال هپاتیت B از مادر به نوزاد ارتباط مستقیمی با وضعیت تکثیر ویروس در مادر دارد.
این فوق تخصص گوارش و کبد با اشاره به اینکه اندازه‌گیری سطح ویروس در چند هفته آخر بارداری و در صورت لزوم درمان ضدویروسی می‌تواند خطر انتقال از مادر به فرزند را کاهش دهد، گفت: انتقال از مادر مبتلا به جنین در داخل رحم بسیار نادر است و در اکثر موارد انتقال از مادر به نوزاد هنگام تولد رخ می‌دهد و باید توجه داشت ایمن‌سازی با واکسن هپاتیت B و ایمونیوگلوبولین اختصاصی ضد هپاتیت B می‌تواند مانع ابتلای نوزادان شود.
علویان تأکید کرد: هیچ مدرکی دال بر اینکه عمل سزارین می‌تواند مانع انتقال عفونت از مادر به نوزاد شود وجود ندارد و همچنین باید بگویم که شیردهی به نوزادان نیز موجب انتقال این ویروس نمی‌شود.
وی انتقال جنسی را دیگر راه ابتلا به هپاتیت B دانست و گفت: عدم رعایت اصول صحیح فعالیت‌های جنسی و یا بی‌بندوباری‌های جنسی می‌تواند موجب انتقال این ویروس شود.
به گفته این فوق تخصص گوارش و کبد، با واکسن و راه‌های دیگر می‌توان از انتقال ویروس هپاتیت B در رابطه‌های جنسی جلوگیری کرد.
وی در مورد راه دیگر انتقال که تماس خونی پرخطر است گفت: استفاده از سرنگ مشترک برای تزریق که عمدتاً میان معتادان تزریقی انجام می‌شود، خالکوبی، سوراخ کردن گوش با وسایل آلوده، استفاده از مسواک یا تیغ ریش‌تراشی که آلوده به خون هستند و فرو رفتن اتفاقی سوزن آلوده به بدن در کارکنان بیمارستانی از راه‌های انتقال خونی ویروس هپاتیت B به شمار می‌رود.
علویان خاطرنشان کرد: ویروس هپاتیت B از گروه‌های پرخطر مانند بیماران هموفیلی، دیالیزی، کارکنان مراکز بهداشتی درمانی، افراد دارای شرکای جنسی متعدد، معتادان به مواد مخدر تزریقی و اقوام افراد دارای ویروس HBsAg مثبت نیز منتقل می‌شوند.
این فوق تخصص گوارش و کبد ادامه داد: طب سوزنی، پیوند عضو و مراجعات مکرر به دندانپزشکان تجربی و حجامت غیربهداشتی نیز از دیگر راه‌های انتقال به شمار می‌رود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا ویروس هپاتیت B بر اثر برخوردهای روزمره منتقل می‌شود یا خیر، گفت: خیر، ویروس‌های هپاتیت B در اثر برخوردهای ساده روزانه مانند صحبت کردن، دست دادن، بوسیدن، در آغوش گرفتن یا در مکان‌هایی مانند استخر منتقل نمی‌شود و افراد می‌توانند با خیال آسوده معاشرت با دوستان و همکلاسی‌های مدرسه یا همکاران خود را داشته باشند.
علویان در مورد نشانه‌های ابتلا به هپاتیت B گفت: این بیماری می‌تواند بدون علامت باشد یا علایمی بسیار شدید همراه با درگیری شدید کبدی ایجاد کند که معمولاً پس از ورود ویروس به بدن فرد و پس از یک دوره نهفتگی علایمی شبیه سرماخوردگی، ضعف، خستگی، احساس کسالت، بی‌اشتهایی، تب، درد عضلات، التهاب مفاصل و بثورات پوستی ممکن است ایجاد کند.
وی علایم و نشانه‌ها را دارای دو مرحله دانست و در مورد مرحله دوم گفت: پس از مدتی مرحله دوم علایم به صورت بروز زردی و بهبود علایم مقدماتی به همراه تیره شدن ادرار یا کم‌رنگ شدن مدفوع بروز می‌کند و بعد از این مرحله بیمار وارد مرحله نقاهت می‌شود.
این فوق تخصص گوارش و کبد با تأکید بر اینکه بسیاری از مبتلایان علایمی مانند زردی و یرقان از خود بروز نمی‌دهند، گفت: علت آن ابتلای این افراد در دوران نوزادی و کودکی است که اغلب بدون علامت هستند.
