دکتر سید مؤید علویان در مورد عود و بازگشت بیماری پس از قطع درمان در هپاتیت خود ایمنی توضیح می دهد.

ابتدا باید در باره درمان صحیح و موثر مطالبی را به اطلاع عزیزان برسانم.

درمان هپاتیت خودایمنی شامل:
دو مرحله “حمله” و “نگهدارنده” می باشد. در مرحله حمله تمام تلاش پزشک مهار و خاموش کردن شعله هپاتیت خودایمنی است. این کار با داروهای مهارکننده و یا تنظیم کننده سیستم ایمنی صورت می گیرد. معمولا مقدار داروهای تجویزی بالا بوده و عوارض داروها هم زیاد است و پس از خاموش شدن مرحله حاد بیماری، پزشک از داروهای تنظیم کننده سیستم دفاع بدن بیماران استفاده می کند. پس از کنترل بیماری، درمان به مدت ۳ تا ۵ سال ادامه می یابد تا بیماری وارد مرحله ریشه کنی شود. معمولا پس از این مدت، پزشک اقدام به کاهش و یا قطع داروهای بیماران می کند. در این مرحله بیماران بدون مصرف دارو باید تحت نظر بوده و به انجام ازمایشات دوره ای تن دهند.
اما ایا در همه بیماران این مرحله ریشه کنی بیماری رخ می دهد و می توان به بیماران گفت ” شما کاملا خوب شدید و نیاز به دارو ندارید” یا خیر؟
پاسخ این سوال این است که متاسفانه تنها در ۵۰ درصد بیماران می توان به این مرحله رسید و بیشتر در کسانی است که بیماری انها سریعا تشخیص داده شود و درمان صحیح منجر به خاموشی زود بیماری منجر شده باشد.

حال با این مقدمه مفصل در مورد عود یا بازگشت بیماری پس از قطع داروها مطالبی خدمت شما عزیزان به اشتراک می گذارم.

بیماران پس از مصرف مدت معین و مقدار کافی دارو تنها در شرایطی که کبد از نظر آسیب سالم باشد می توانند طبق نظر پزشک معالج نسبت به کاهش و به تدریج قطع دارو اقدام کنند. باید توجه داشت در این فاصله انجام ازمایشات دوره ای ضروری است. باید دقت کرد که اگر بیماران داروها را در مدت مشخص شده و دقیق خورده باشند می توان نسبت به کاهش و قطع درمان اقدام کرد. در صورتی که پس از قطع درمان مجددا فرد دچار علایم و یا افزایش در انزیمهای کبدی شود که مقدار آن قابل توجه باشد به آن عود مجدد بیماری گفته می شود. گاهی این افزایش در انزیمهای کبدی مختصر است و پزشک بیمار را به صبر و تکرار آزمایش بعد مدتی کوتاه دعوت می کند. باید اعتماد کرد. در صورت اثبات عود مجددا درمان شروع خواهد شد و یک الی دو سال درمان ادامه خواهد یافت تا مجددا در مورد ادامه یا قطع مجدد دارو تصمیم گیری خواهد شد.

بیاییم با پزشک خود در مورد درمان و …همکاری کنیم و آگاهی خود را نسبت به روند درمان بیشتر کنیم. امید مایه حیات است.