چگونه خشکی دهان را درمان کنیم؟

خشکی مزمن دهان علاوه بر این‌که به‌طورکلی ناخوشایند است، می‌تواند بر سلامت عمومی، سلامت دندان و لثه، توانایی چشایی، جویدن و بلعیدن غذا نیز تاثیر منفی داشته باشد. خشکی دهان ممکن است به دلیل شرایط مختلف پزشکی، رژیم‌های درمانی و داروها ایجاد شود و یا ممکن است به سادگی به عنوان بخشی از روند پیری رخ دهد.

اخیرا در عفونت‌های باکتریایی ریه، التهاب مشکل‌ساز شده است، به همین دلیل دانشمندان دانشگاه آلابامای جنوبی در حال بررسی روش‌هایی برای مقابله با این مشکل بودند. آنان به‌طور خاص از دارویی به نام روفلومیلاست برای مهار فعالیت آنزیم‌های فسفودی استراز -۴ (PDE۴) التهاب‌آور در ریه‌های آلوده موش‌ها استفاده می‌کردند.

طی تحقیقات بر روی این دارو که به رهبری دکتر ابیگیل بوید انجام می‌شود، محققان دریافتند، داروی مذکور باعث افزایش بزاق در حیوانات شده است. تجزیه‌وتحلیل بیشتر نشان داد که علت این عملکرد مهار PDE۴ در غدد بزاقی و سیستم عصبی خودمختار است که دسته دوم فرآیندهای غیرارادی بدن را تنظیم می‌کند.

نتایج آزمایش‌های بیشتر نشان داد که مهار PDE۴ باعث افزایش بزاق در موش‌های مبتلا به فیبروز کیستیک می‌شود، بیماری که در آن التهاب نه تنها بر توانایی تنفس بیماران تاثیر می‌گذارد بلکه به‌طور مکرر دهان آنها را خشک می‌کند.

این گروه امیدوار است که آزمایش‌های این دارو را روی انسان انجام دهد.

بوید می‌گوید: «بزاق برای سلامت دهان و دندان و سلامتی آن ضروری است و روش‌های جدیدی برای درمان خشکی دهان مورد نیاز است زیرا در حال حاضر گزینه‌های درمانی محدود هستند.»