توصیه های پزشکی

در این مقاله کوتاه که برگرفته از سایت موسسه پرستاری کیان است به بیان نکاتی در خصوص این بیماری و روش‌های درمانی آن می‌پردازیم.

سنگ کلیه و علائم آن

می‌دانیم که کلیه‌ها مسئول تصفیه پسماندها و مایعات اضافی بدن هستند، اما گاهی اوقات به دلیل وجود برخی شرایط خاص رسوباتی در کلیه ایجاد می‌شوند که با نام سنگ کلیه شناخته می‌شود. در واقع سنگ کلیه زمانی در بدن ایجاد می‌شود که حجم زیادی از پسماندها در کلیه وجود داشته باشد اما مایعات زیادی در آن بخش نباشد، در این صورت این پسماندها که اغلب از جنس املاح معدنی هستند به صورت رسوباتی در مجاری کلیه ته نشین شده و نهایتا منجر به تشکیل سنگ می‌شوند. سنگ کلیه در اندازه‌های مختلفی شکل می‌گیرد، این سنگ‌ها ممکن است به کوچکی دانه‌های ماسه یا به بزرگی یک توپ پینگ‌پنگ باشند.

انواع سنگ کلیه

سنگ کلیه دارای دو نوع اصلی است، سنگ کلسیمی و سنگ غیر کلسیمی. وجود سطح بالای کلسیم معدنی در ادرار، علت اصلی تشکیل بیش از ۸۰ درصد سنگ کلیه‌هایی است که ایجاد می‌شود. در واقع کلسیم در ترکیب با مواد دیگری چون اگزالات و فسفات باعث ایجاد سنگ می‌شود.

سنگ‌های غیر کلسیمی نیز انواع مختلفی دارند که شامل موارد زیر است:

سنگ‌های اوریک اسید: این سنگ‌ها زمانی ایجاد می‌شود که ادرار بیش از اندازه اسیدی باشد.

سنگ‌های سیستین: زمانی که ادرار حاوی مقدار زیاد سیستئین آمینو اسید باشد این سنگ‌ها ایجاد می‌شوند.

سنگ‌های استروئید: از مواد پسماند مرتبط با باکتری‌های عفونی ساخته شده و از فسفات آمونیوم منیزیم تشکیل می‌گردد.

سنگ کلیه ممکن است در هریک از کلیه‌ها یا به صورت همزمان در هر دو کلیه ایجاد شود. تا زمانی که سنگ در کلیه ها قرار داشته باشد بیمار هیچ علائمی ندارد، به همین دلیل است که سنگ‌هایی با ابعاد ریز ممکن است بدون درد و حتی علائمی به خودی خود دفع شوند، اما زمانی که سنگ وارد حالب می‌شود ضمن مسدود ساختن مسیر حالب باعث ایجاد درد شدید و سایر علائم می‌شود.

علل ایجاد سنگ کلیه

ابتلا به برخی بیماری‌های زمینه ای چون دیابت ، فشار خون بالا و چاقی مفرط ریسک ابتلا به سنگ کلیه را در افراد افزایش می دهند، اما این به آن معنا نیست که افراد سالم به این بیماری دچار نمی‌شوند. معمولا علل اصلی ایجاد سنگ کلیه شامل موارد زیر است:

– عدم نوشیدن آب و مایعات کافی

– عدم دریافت کلسیم کافی

– رژیم غذایی سرشار از نمک یا شکر

– مصرف بیش از اندازه غذاهای حاوی اگزالات شامل مغزها، اسفناج، شکلات و چای

– نوشیدن انواع نوشابه که می‌تواند شامل فسفات و مقادیر بالای شکر باشد.

– مصرف بیش از اندازه پروتئین

– فقدان سیترات در مواد غذایی مصرفی (ماده‌ای که به پیشگیری از تولید سنگ منجر می‌شود)

– پیشینه خانوادگی و ژنتیک

درمان سنگ کلیه

روش‌های درمانی برای دفع یا درمان سنگ کلیه بسیار است. گاهی اوقات برخی سنگ‌های کوچک با نوشیدن مقادیر زیاد مایعات به خودی خود دفع می‌شوند اما وجود سنگ‌های بزرگ باعث ایجاد درد و عوارض در بدن خواهد بود.

در صورتی که سنگ‌های کلیه کوچک و ریز باشند ممکن است با نوشیدن مقادیر زیاد مایعات و همچنین استفاده از بلوک کننده اختصاصی گیرنده های آلفا آدرنرژیک تامسولوسین برای شل کردن گردنه مثانه و باز شدن خروجی آن جهت دفع راحت تر سنگ ها، از شر آنها خلاص شد. اما در صورتی که سنگ بزرگ باشد درد بیمار خارج از حد تحمل است و بنابراین با مداخلات پزشکی نظیر سنگ شکنی با امواج، یورتروسکوپی و جراحی سنگ شکنی از راه پوست یا نفرولیتوتومی لاپاراسکوپیک با کمک ربات عمل خارج کردن سنگ از کلیه یا حالب انجام می‌گیرد.

اقدامات لازم برای درمان سنگ کلیه

در صورتی که سنگ کلیه شما کوچک است یا تحمل درد برای شما آسان باشد، می‌توانید با درمان های دارویی سعی در دفع سنگ داشته باشید، اگر درد زیادی را متحمل می‌شوید می‌توانید با وصل سرم در منزل و دریافت مسکن وریدی عوارض دردناک آن را کاهش دهید تا زمانی که سنگ دفع شود.

در غیر اینصورت نیاز است که با تشخیص پزشک معالج خود از طریق روش‌های تهاجمی چون اعمال جراحی که به آنها اشاره کردیم اقدام به سنگ شکنی و یا خارج کردن کامل سنگ از کلیه نمایید.

دقت کنید در درمان این درد بیشتر از دارو استفاده نمایید به این دلیل که زمان پرستار کرونا با ارزش است و بهتر است در بیمارستان ها به خدمات بیماران کرونایی بپردازند.

تخم مرغ از جمله مواد غذایی رایج در رژیم غذایی ما ایرانیان و مردم سراسر دنیاست که در کنار خواص بالایی که دارد، لازم است نسبت به سلامت و تازگی آن پیش از مصرف، اطمینان داشته باشیم.
، تخم مرغ از جمله مواد غذایی رایج در رژیم غذایی ما ایرانیان و مردم سراسر دنیاست که در کنار خواص بالایی که دارد، لازم است نسبت به سلامت و تازگی آن پیش از مصرف، اطمینان داشته باشیم. در بخش نخست این مطلب به نکاتی پیرامون مشخصات تخم مرغ های سالم، فاسد و تازه پرداخته شد و در این بخش نیز دیگر نکات مرتبط با سلامت این ماده غذایی ارزشمند را دنبال می کنیم.

پس از خرید تخم مرغ، آن را به یخچال منتقل کنید.

تخم مرغ بسته بندی شده را با بسته اصلی آن در یخچال نگهداری کنید.

تخم مرغ ها را برای نگهداری شستشو نکنید، زیرا راه ورود میکروب از طریق منافذ موجود روی پوسته باز می شود و آلودگی به داخل آن راه می یابد.

بهترین درجه حرارت نگهداری تخم مرغ در یخچال صفر تا ۴ درجه سانتیگراد و رطوبت ۸۵ درصد است.

گرمای بیش از حد باعث تسریع کاهش کیفیت تخم مرغ می شود که این امر مخلوط شدن زرده و سفیده را به همراه د ارد.

تخم مرغ دارای روزنه های بسیاری در سطح پوستة خود است و از این طریق می تواند بو یا آلودگی احتمالی سایر مواد غذایی را به خود جذب کند، برای جلوگیری از این امر بهتر است تخم مرغ ها را به صورت بسته بندی شده خریداری و آنها را در یخچال نگهداری کرد.

تخم مرغ تازه را می توان حدود چهار هفته در یخچال نگهداری کرد.

نگهداری تخم مرغ در دمای اتاق به مدت یک روز معادل با نگهداری آن به مدت یک هفته در یخچال است.

تخم مرغ را باید در طبقات یخچال و در بسته بندی های مخصوص خود تخم مرغ نگهداری کرد.

تخم مرغ پخته را می توان تا یک هفته در یخچال نگهداری کرد.

برای نگهداری تخم مرغ باید قسمت پهن آن رو به بالا قرار گیرد؛ زیرا در غیر این صورت امکان مخلوط شدن زرده و سفیده وجود دارد.

مواد غذایی حاوی تخم مرغ را باید در یخچال (کمتر از ۱۰درجه سانتی گراد) و یا در مکانی گرم با درجه حرارت بیش از ۶۰درجه سانتی گراد نگهداری کرد.

مواد غذایی حاوی تخم مرغ را حداکثر چهار روز می توان در یخچال نگهداری کرد و باید قبل از مصرف مجدد تا دمای ۷۰درجه سانتیگراد حرارت داد.

در زمان طبخ تخم مرغ چه نکاتی باید مدنظر باشد؟

از مصرف تخم مرغ های خام به علت احتمال وجود آلودگی و ایجاد مسمومیت غذایی بپرهیزیم.

تخم مرغ را در هنگام مصرف به صورت جداگانه بشکنیم تا در صورت مشاهده علائم فساد آن را مصرف نکنیم.

آب پزکردن (به صورت سفیده و زرده کامل سفت شده) از بهترین روش های طبخ تخم مرغ است.

حلقه سبز اطراف زرده تخم مرغ آب پز نشانه پختن بیش از حد آن است و دلیل آن ترکیب گوگرد و آهن موجود در زرده است. این رنگ در حالتی که تخم مرغ در آب محتوی آهن زیاد پخته شود نیز به وجود می آید .

پوسته تخم مرغ آب پز تازه به هنگام پوست کندن از سفیده به سختی جدا می شود، حال آنکه در تخم مرغی که کهنه باشد پوست کندن به سهولت انجام می شود.

آنوسمیا عارضه‌ای چندان شایع در بزرگسالان نیست اما نوع خفیف‌تر کاهش حس بویایی که هایپوسمیا نامیده می‌شود، معمول است. آنوسمیا در نوزادان رخ نمی‌دهد اما آنوسمیای مادرزادی بسیار شایع است.
ناتوانی در تشخیص بوها نه تنها بر توانایی لذت بردن از بوهای خوشایند و لذت‌بخش مانند بوی گل‌ها، بوی عطر، بوی قهوه یا غذای مورد علاقه اثر می‌گذارد، بلکه فرد را در معرض خطر نیز قرار می‌دهد، زیرا او نمی‌تواند بوهای بالقوه خطرناک مانند نشت گاز، غذای سوخته یا مواد شیمیایی را تشخیص دهد.

ضمناً از دست دادن حس بویایی بر حس چشایی نیز اثر می‌گذارد. هر دو حس ِ بویایی و چشایی، در تشخیص طعم‌های بخصوص با هم تعامل دارند.
آنوسمیا به خودی خود عارضه‌ی خطرناکی نیست اما می‌تواند بخشی از علائم یک بیماری جدی باشد. آنوسمیا همان‌طور که خواهید دید، کیفیت زندگی را تغییر می‌دهد.

آنوسمیا یک مشکل است
از دست دادن حس بویایی، مانع لذت بردن از برخی چیزهای خوشایند زندگی می‌شود، بنابراین می‌تواند منجر به افسردگی یا احساس یاس در برخی از افرادی که از این عارضه رنج می‌برند شود. به طور مختصر، کیفیت زندگی این افراد کاهش می‌یابد.
گاهی آنوسمیا ممکن است موجب تغییراتی در عادات خوردن شود که نتیجه‌اش می‌تواند کاهش وزن ناخواسته و در نهایت سوءتغذیه ناشی از نداشتن حس چشایی نسبت به غذاها باشد. فرد، علاقه‌ی خود را نسبت به غذا از دست می‌دهد چون مزه‌ی آن‌ها را نمی‌فهمد.عده‌ای از افرادی که آنوسمیا دارند هم ممکن است دچار افزایش وزن شوند.
ریسک افزایش فشارخون ناشی از افزودن نمک زیاد به غذا جهت طعم و مزه دادن به آن نیز وجود دارد.

پزشکان می‌توانند عوارض مربوط به سیستم تنفسی فوقانی و عوارض مربوط به بینی را درمان نمایند، توصیه به ترک سیگار کنند، پولیپ و تومور را بردارند و هر کاری که متناسب با علت می‌باشد انجام دهند. گاهی کاهش حس بویایی موقتی بوده و برگشت‌پذیر است و گاهی مزمن بوده و قابل برگشت نیست

ما چگونه بوها را حس می‌کنیم؟
لایه‌ای که دیواره‌ی داخلی بینی ما را پوشانده، غشا مخاطی یا موکوسی نام دارد. در این غشا، گیرنده‌هایی وجود دارند که کارشان تشخیص بوها و ارسال اطلاعات از طریق عصب‌ها به مغز است.
وقتی نفس می‌کشیم، مولکول‌های میکروسکوپی وجود دارند که از مواد گوناگون پیرامون ما آزاد شده و در تماس با گیرنده‌های تشخیص بو در بینی ما قرار می‌گیرند. در این زمان، اطلاعات به مغز فرستاده شده و بو، شناسایی می‌شود.
مغز اطلاعات را از حس چشایی نیز دریافت می‌کند و هر دو حس بویایی و چشایی به تشخیص انواع و اقسام بوها و طعم‌ها کمک می‌کنند. تشخیص طعم غذا بدون عطر و بوی آن ناممکن به نظر می‌رسد. همچنین حس لامسه و بینایی نیز در تشخیص طعم‌ها مشارکت دارند.

چه عواملی می‌توانند موجب کاهش حس بویایی یا آنوسمیا شوند؟
. عوارضی مربوط به بینی و سیستم فوقانی تنفس، مانند سرماخوردگی، سینوزیت، آنفلوانزا و آلرژی‌های فصلی.
. آسیب مغزی. تومور یا پولیپ بینی
. سیگار کشیدن
. بیماری‌های نورودژنراتیو مانند آلزایمر، ام‌اس یا پارکینسون
. بیماری هانتینگتون
. مشکلات هورمونی
. کم‌کاری تیروئید
. اسکیزوفرنی
. صرع
. دیابت
. جراحی مغز
. سوءتغذیه و کمبود ویتامین‌ها
. رادیوتراپی
. اعتیاد به الکل
. سکته مغزی
. مصرف برخی از داروها: بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضد فشارخون
. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که می‌توانند به غشا مخاطی بینی آسیب بزنند مانند حلال‌ها. تشعشع در ناحیه سر و گردن
آنوسمیا به‌ندرت ناشی از تورم یا انسداد در بینی است که مانع رسیدن بوها به بالای بینی می‌شود. این انسداد می‌تواند به دلیل پولیپ، تومور و یا دفرمه شدن استخوان در داخل بینی یا تیغه بینی باشد.
لازم به ذکر است که فرایند طبیعی پیری نیز می‌تواند موجب کاهش یا از دست رفتن حس بویایی شود که دلیل آن، کاهش نورون‌های انتقال‌دهنده‌ی اطلاعات مربوط به بوهاست که گیرنده‌ها آن‌ها را به مغز می‌فرستند. این افت حس بویایی ممکن است با گذشت سال‌های عمر افزایش پیدا کند.

آیا آنوسمیا قابل درمان است؟
آنوسمیا یا از دست دادن حس بویایی به خودی خود یک بیماری نیست، بنابراین درمان خاصی ندارد. بلکه رویکرد درمانی آن بر اساس تشخیص علت آن و درمان این علت می‌باشد.
پزشکان می‌توانند عوارض مربوط به سیستم تنفسی فوقانی و عوارض مربوط به بینی را درمان نمایند، توصیه به ترک سیگار کنند، پولیپ و تومور را بردارند و هر کاری که متناسب با علت می‌باشد انجام دهند. گاهی کاهش حس بویایی موقتی بوده و برگشت‌پذیر است و گاهی مزمن بوده و قابل برگشت نیست.
جستجوی علت آنوسمیا برای رفع این عارضه مورد هدف است. البته همیشه هم امکان درمان و برگشت کامل حس بویایی وجود ندارد. در این موارد، حمایت روحی و روانی از فرد بیمار بسیار حائز اهمیت می‌باشد.

چرا کووید – ۱۹ موجب کاهش قدرت بویایی می‌شود و چگونه می‌توان آن را برگرداند؟

از دست رفتن یا کاهش حس بویایی، یکی از ویژگی‌های خاص و عجیب کووید – ۱۹ است، تا حدی که آن را شاخص بهتری برای تشخص اینکه فرد دچار این عفونت شده یا نه می‌دانند، حتی بهتر

از علائم شایع دیگر کووید – ۱۹ مانند تب یا سرفه. مطالعات نشان می‌دهند تقریباً نیمی از افرادی که به کووید – ۱۹ مبتلا می‌شوند، توانایی تشخیص بوها را موقتاً از دست می‌دهند، که البته احتمال این اتفاق در افرادی که عفونت خفیف تا متوسط دارند به ۶۷ درصد هم می‌رسد، که دلیل آن احتمالاً جوان‌تر بودن این افراد و حساس‌تر بودن آن‌ها نسبت به حس بویایی‌شان می‌باشد.
آنوسمیای بعد از عفونت ویروسی مشکلی معمول است و فقط در مورد کووید – ۱۹ مطرح نیست بلکه دیگر ویروس‌ها نیز می‌توانند چنین اثری داشته باشند. دانشمندان به بررسی این مسئله پرداختند که چرا کووید – ۱۹ باعث آنوسمیا می‌شود و چند تئوری ارائه دادند. در تحقیقات اولیه مشاهده شد که سلول‌های پرستار (sustentacular cells) که پشتیبان سیستم بویایی در حفره بینی هستند، دچار عفونت شده و واکنش ایمنی برای مبارزه با عفونت را برانگیخته می‌کنند. این اتفاق باعث می‌شود عصب‌ها عملکرد مناسب نداشته باشند.
خوشبختانه دانشمندان دریافته‌اند غشا مخاطی بینی بعد از تقریباً ۱۴ روز شروع به بازسازی خود می‌کند اما هنوز معلوم نیست چقدر طول می‌کشد تا این بازسازی کامل شود.
برخی از افرادی که دچار کووید طولانی می‌شوند ممکن است بیشتر از شش هفته حس بویایی خود را از دست بدهند. این افراد نیاز به تعلیم حس بویایی دارند که با استفاده از بوهای تند جهت ریکاوری سیستم بویایی انجام می‌شود.

طبق آنچه دکتر David Erstein متخصص آلرژی و ایمونولوژیست دارای مجوز فعالیت در نیویورک آمریکا توضیح می دهد، ترشح پشت حلق (PDN) به ترشحات مخاطی منشا گرفته از مجاری پشت بینی گفته می شود و گاها با افزایش ترشح می تواند منجر به ایجاد احساس ناخوشایند و آزار فیزیکی در افراد شود.

غدد موجود در بینی و گلوی هر یک از ما روزانه یک یا دو چهارم از مخاط بدن را تولید کنند. این مخاط نقش مهمی در سلامتی انسان ایفا می کند که از جمله مهم ترین عملکردهای آن می توان به تمیز و مرطوب نگه داشتن پوشش داخلی بینی و جلوگیری از ایجاد عفونت اشاره کرد. حال پی ان دی با افزایش میزان ترشحات و احتقان در مسیر تنفسی که معمولا در نتیجه آلرژی، ریفلاکس اسید، سینوزیت و عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفلوآنزا رخ می دهد، زندگی را برای فرد دشوار می سازد.

کسانی که دچار ترشح پشت حلق می شوند، غالبا با علائمی نظیر احساس وجود ترشحات مخاطی در قسمت پشتی حلق، تلاش برای بیرون راندن این ترشحات و همچنین سوزش و درد گلو رو به رو خواهند شد. در این میان توصیه می شود که بیماران پیش از رجوع به درمان های دارویی، از روش های غیر دارویی اثبات شده و موثر در این زمینه استفاده کنند:

روش شماره ۱: شست و شوی بینی

اولین راه حل و در عین حال ساده ترین متد ممکن استفاده از اسپری های نرمال سالین یا همان آب نمک یا کیت های نمکی شست و شوی بینی است. دیده شده که چنین روش هایی نه تنها به هیچ عنوان تهاجمی نیستند، بلکه می توانند به طور موثری خاتمه دهنده ترشحات مخاطی بینی و احتقان ناشی از آن هم باشند. محلول های نرمال سالین به شکل اسپری، قطره و سرم در دسترس هستند و افراد بسته به تمایل شخصی خود قادر به خرید هر یک از این مدل ها خواهند بود.

توجه داشته باشید که بهتر است برای شست و شوی بینی تنها از آب مقطر، استریل و یا محلول های نرمال سالین استفاده شود و آب شیر جایگزین موارد مذکور نشود.

روش شماره ۲: نوشیدن آب

یکی دیگر از روش های بسیار آسان برای مقابله با ترشحات مخاطی افزایش یابنده در بینی، افزایش آب مصرفی طی روز به شمار می رود. متخصصین گوش و حلق و بینی معتقد هستند که پر کردن لیوان با H2O هیچگاه فکر بدی نخواهد بود و می تواند به مرور منتج به بهبود شرایط شود.

بدین ترتیب اطمینان حاصل کنید که به منظور رقیق سازی ترشحات مخاطی آزار دهنده به اندازه کافی بدن خود را آبرسانی کرده اید. نوشیدن آب بیشتر همچنین می تواند به تغییر طعم بد دهان که ناشی از افزایش تولید ترشحات مخاطی است کمک زیادی کند.

روش شماره ۳: تغییر وضعیت خواب

تاکنون چند بار با وضعیت کاهش کیفیت خواب به دنبال گرفتگی و یا آبریزش بینی مواجه شده اید؟ هنگام دراز کشیدن ترشحات مخاطی در قسمت پشت گلو جمع شده و باعث می شوند که فرد دچار آبریزش، گرفتگی مسیر تنفسی و سرفه شود. مجموعه این عوامل فرآیند خواب را بر هم زده و منجر به بیدار کردن شما خواهند شد.

برای آن که بتوانید از چنین عوارضی پیشگیری کنید، استفاده از یک بالش اضافی زیر سر راهگشا خواهد بود. با افزایش ارتفاع سر، نیروی جاذبه به حرکت رو به پایین ترشحات و خواب راحت تر کمک می کند.

روش شماره ۴: استفاده از دستگاه رطوبت ساز در ساعات شب

هوای خشک منجر به تحریک بیشتر سینوس ها شده و باعث می شود که در واکنش به آن بدن تولید مخاط را افزایش دهد. برای مقابله با این وضعیت می توان از روشی ساده و در دسترس استفاده کرد و آن هم چیزی نیست جز بالا بردن رطوبت اتاق خواب در ساعات شب و هنگام آماده شدن برای خواب شبانه. دستگاه های رطوبت ساز با تامین رطوبت مورد نیاز به پاک سازی مجاری بینی کمک می کنند.

لازم به ذکر است که در صورت استفاده از دستگاه های رطوبت ساز، در راستای جلوگیری از رشد کپک ضروری است فیلتر آنها را با توجه به دستورالعمل شرکت سازنده و در بازه های زمانی مشخص تعویض کنید. در غیر این صورت نه تنها تنفس برای فرد دشوارتر از گذشته خواهد شد، بلکه زمینه تشدید نشانه های آلرژی نیز فراهم می شود.

روش شماره ۵: درمان های دارویی بدون نیاز به نسخه

اگر هیچ یک از متدهای شست و شوی بینی، نوشیدن آب، افزایش ارتفاع سر هنگام خواب و یا دستگاه رطوبت ساز به بهبود شرایط کمک نکردند، می توانید برای تسکین کوتاه مدت ترشح پشت حلق از درمان های دارویی بدون نیاز به نسخه پزشک یا همان داروهای OTC استفاده کنید. البته توصیه می شود برای انتخاب مناسب ترین داروی ممکن، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. گزینه های پیشنهادی شامل موارد زیر خواهند بود:

– گایافنزین به منظور نرم و نازک شدن ترشحات مخاطی

– ضد احتقان های موضعی بینی مانند قطره فنیل افرین (توجه داشته باشید که به علت عارضه احتقان برگشتی این قطره نباید بیش از ۳ الی ۴ روز مورد استفاده قرار گیرد)

– انواع آنتی هیستامین ها مانند سیتریزین، لوراتادین و یا فکسوفنادین

همانطور که گفته شد ترشح پشت حلق می تواند به دنبال عفونت های ویروسی نیز ایجاد شود. از این رو اگر پس از گذشت حداقل ۳ روز هیچ اثری از بهبودی حاصل نشد و یا با پی ان دی مزمن رو به رو بودید، مراجعه به پزشک اولویت خواهد داشت.

پیشگیری از بیماری های چشم
با رعایت نکات زیر از ابتلا به بیماری های چشم محافظت کنید:
۱- میزان گلوکوز خونتان را مدیریت کنید.
بهترین کاری که می توانید در راستای محافظت از چشمانتان انجام دهید این است که قند خونتان را در سطح نرمال یا نزدیک به نرمال نگه دارید و از این طریق از عوارض چشمی دیابت در امان بمانید. دو یا سه بار در سال آزمایش خون A1c را انجام دهید.

۲- مراقب علائم هشدار دهنده بیماری های چشم باشید.
هر چقدر زودتر متوجه مشکلات چشمی و بینایی خود شوید، احتمال تأثیرگذاری روش های درمانی برای حفظ بینایی شما بیشتر خواهد بود. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر به پزشک خود مراجعه نمایید:
– تاری و ابهام در دید، دو بینی
– نورهای رقصان و یا حلقه هایی اطراف اشیا
– وجود نقطه های سفید، نقطه های تیره و یا نقطه های شناور در دید
– وجود درد، فشار و یا سرخی مداوم در چشم ها مشکل در دیدن علائم و یا خطوط راست
– مشکل در دیدن اشیا از گوشه های چشم
– هرگونه تغییر ناگهانی در دید

۳- فشار خون خود را مدیریت کنید.

برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های چشمی باید مراقب فشار خونتان باشید. کنترل فشار خون می تواند به جلوگیری از بیماری هایی که به دلیل ابتلا به دیابت بروز می کنند کمک نماید. در صورتی که رعایت رژیم غذایی کم نمک، داشتن وزن مناسب و ورزش برای کنترل فشار خونتان کفایت نمی کند، باید از دارو نیز استفاده نمایید. در مورد بیشتر افراد دیابتی فشار خون مطلوب زیر ۸۰/۱۳۰ است.

۴- سیگار را ترک کنید.
سیگار کشیدن به رگ های خونی چشم آسیب می رساند و نتیجتاً ریسک ابتلا به مشکلات چشمی را که به خودی خود درافراد دیابتی بیش از دیگران است، افزایش می دهد.

۵- آزمایش سالانه اتساع چشم را انجام دهید
چشم پزشک تنها زمانی که مردمک چشم شما به وسیله قطره های چشمی متسع شده باشد می تواند در مورد نشانه های ابتدائی آسیب رگ های خونی ظریف چشم قضاوت کند. همانطور که گفته شد تشخیص به موقع و درمان فوری در حفظ بینائی شما نقشی کلیدی دارد.
زنان دیابتی که تصمیم به بارداری دارند باید در مراحل ابتدایی بارداری خود تحت معاینه چشم قرار بگیرند و در دوران بارداری مرتباً تحت مراقبت چشم پزشک قرار داشته باشند.

۶- مراقبت های مورد نیاز برای دیابت و مراقبت های چشمی در یک راستا هستند
همان قدم هایی که برای مدیریت دیابت خود برمی دارید، ریسک ابتلا به مشکلات چشمی را نیز کاهش خواهند داد. بنابراین تلاش شما در راستای رعایت رژیم غذایی دیابتی، داشتن فعالیت بدنی و مصرف صحیح داروهای دیابتی مهم ترین نقش را در جلوگیری از ابتلای شما به بیماری های چشمی ناشی از دیابت ایفا می کند.