چرا بعضی از نوزادان مو دارند و بعضی نه؟

روزیاتو/در قدیم معتقد بودند اگر زنی در دوران بارداری دچار سوزش معده شود فرزندش با سری پرمو متولد خواهد شد. در سال ۲۰۰۶ محققان به این موضوع پرداختند و متوجه شدند از ۲۸ زن بارداری که دچار سوزش معده بودند، ۲۳ تای آن ها صاحب فرزند پرمویی شده بودند. به عقیده ی محققان، هورمون هایی که در دوران بارداری در بدن مادر ترشح می شود هم ممکن است در رشد موهای نوزادان اثرگذار باشد. فارغ از صحت داشتن یا نداشتن این موضوع، برخی نوزادان با مو پا به این دنیا می گذارند و برخی بی مو، گرچه هر دو به یک اندازه ارزشمند هستند. در ادامه به علت این پدیده خواهیم پرداخت.

موهای نوزادان ممکن است بعد از مدتی تغییر کنند
نوزادان با همه ی آن فولیکول های مویی متولد می شوند که تا پایان عمر خواهند داشت. با این حال، اینکه نوزادی با مو متولد شود یا بی مو معنایش این نیست که موهایش بعداً هم حتماً همانطور خواهد بود. مثلاً نوزادی که با سر پرمویی متولد شده ممکن است بعد از چند ماه بی مو شود و نوزادی که با سری بی مو متولد شده ممکن است بعد از مدتی صاحب موهای پرپشتی شود. این موهای جدید هم ممکن است بعداً شکل دیگری پیدا کنند.

ممکن است ژنتیک در این مسأله نقش داشته باشد
گرچه محققان کاملاً مطمئن نیستند که چرا بعضی نوزادان با مو متولد می شوند و بعضی نه، اما معتقدند احتمالاً ژن ها و دی ان ای در این مسأله نقش دارند. موها معمولاً حوالی هفته ی سیزدهم بارداری رشد می کنند. اگر موهای بچه ای در رحم مادر رشد کند، آن بچه احتمالاً با سر پرمویی متولد خواهد شد.

ممکن است به خاطر هورمون های درون بدن باشد
سطح هورمون ها در رحم مادر بالا است، بنابراین ممکن است باعث رشد موهای بچه هم شوند. با این حال، بعد از زایمان، سطح هورمون ها در بدن بچه به میزان چشمگیری افت می کند. این امر باعث کاهش سرعت رشد موهای نوزاد می شود.

نوزادان بی مو لزوماً کمبود مواد مغذی ندارند
بعضی بچه ها با مقدار متفاوتی مو متولد می شوند و بعضی پدر و مادرها ممکن است نگران شوند که علتش این است که در دوران بارداری مواد مغذی به اندازه ی کافی به بدن مادر نرسیده یا بچه کمبود کلسیم دارد. اما اینگونه نیست و طبیعی است که نوزادان تا یک سالگی موهای کم پشتی داشته باشند. تنها کمبود آهن یا ابتلا به بیماری است که ممکن است بر رشد موهای بچه تأثیر بگذارد، اما این مشکلات هم معمولاً علائم دیگری دارند که چندان با موها مرتبط نیستند.

بعضی نوزادان موهای نازکی دارند که بعد از مدتی خواهد ریخت
لانگو یا کرک جنین به موهایی گفته می شود که بعضی نوزادان روی بدن خود دارند. این موها حوالی ماه چهارم یا پنجم بارداری روی بدن جنین رشد می کنند و حوالی ماه ششم یا هفتم بارداری می ریزند. این موها گرچه اغلب پیش از تولد می ریزند اما بعضی نوزادان نارس ممکن است با این موها به دنیا بیایند.

ریزش مو در نوزادان امری طبیعی است
بیشتر نوزادان بخشی از موهای خود یا تمام آن را در ۶ ماه نخست زندگی شان از دست می دهند. این ریزش مو در نوزادان به دلیل ساییده شدن سر به تشک یا عادت ضربه با سر، امری رایج است. وقتی تحرک نوزاد بیشتر شود، بتواند بنشیند یا صرفاً عادتش را ترک کند، این سایش ها کمتر خواهد شد.