اخبار

طبق آنچه دکتر David Erstein متخصص آلرژی و ایمونولوژیست دارای مجوز فعالیت در نیویورک آمریکا توضیح می دهد، ترشح پشت حلق (PDN) به ترشحات مخاطی منشا گرفته از مجاری پشت بینی گفته می شود و گاها با افزایش ترشح می تواند منجر به ایجاد احساس ناخوشایند و آزار فیزیکی در افراد شود.

غدد موجود در بینی و گلوی هر یک از ما روزانه یک یا دو چهارم از مخاط بدن را تولید کنند. این مخاط نقش مهمی در سلامتی انسان ایفا می کند که از جمله مهم ترین عملکردهای آن می توان به تمیز و مرطوب نگه داشتن پوشش داخلی بینی و جلوگیری از ایجاد عفونت اشاره کرد. حال پی ان دی با افزایش میزان ترشحات و احتقان در مسیر تنفسی که معمولا در نتیجه آلرژی، ریفلاکس اسید، سینوزیت و عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفلوآنزا رخ می دهد، زندگی را برای فرد دشوار می سازد.

کسانی که دچار ترشح پشت حلق می شوند، غالبا با علائمی نظیر احساس وجود ترشحات مخاطی در قسمت پشتی حلق، تلاش برای بیرون راندن این ترشحات و همچنین سوزش و درد گلو رو به رو خواهند شد. در این میان توصیه می شود که بیماران پیش از رجوع به درمان های دارویی، از روش های غیر دارویی اثبات شده و موثر در این زمینه استفاده کنند:

روش شماره ۱: شست و شوی بینی

اولین راه حل و در عین حال ساده ترین متد ممکن استفاده از اسپری های نرمال سالین یا همان آب نمک یا کیت های نمکی شست و شوی بینی است. دیده شده که چنین روش هایی نه تنها به هیچ عنوان تهاجمی نیستند، بلکه می توانند به طور موثری خاتمه دهنده ترشحات مخاطی بینی و احتقان ناشی از آن هم باشند. محلول های نرمال سالین به شکل اسپری، قطره و سرم در دسترس هستند و افراد بسته به تمایل شخصی خود قادر به خرید هر یک از این مدل ها خواهند بود.

توجه داشته باشید که بهتر است برای شست و شوی بینی تنها از آب مقطر، استریل و یا محلول های نرمال سالین استفاده شود و آب شیر جایگزین موارد مذکور نشود.

روش شماره ۲: نوشیدن آب

یکی دیگر از روش های بسیار آسان برای مقابله با ترشحات مخاطی افزایش یابنده در بینی، افزایش آب مصرفی طی روز به شمار می رود. متخصصین گوش و حلق و بینی معتقد هستند که پر کردن لیوان با H2O هیچگاه فکر بدی نخواهد بود و می تواند به مرور منتج به بهبود شرایط شود.

بدین ترتیب اطمینان حاصل کنید که به منظور رقیق سازی ترشحات مخاطی آزار دهنده به اندازه کافی بدن خود را آبرسانی کرده اید. نوشیدن آب بیشتر همچنین می تواند به تغییر طعم بد دهان که ناشی از افزایش تولید ترشحات مخاطی است کمک زیادی کند.

روش شماره ۳: تغییر وضعیت خواب

تاکنون چند بار با وضعیت کاهش کیفیت خواب به دنبال گرفتگی و یا آبریزش بینی مواجه شده اید؟ هنگام دراز کشیدن ترشحات مخاطی در قسمت پشت گلو جمع شده و باعث می شوند که فرد دچار آبریزش، گرفتگی مسیر تنفسی و سرفه شود. مجموعه این عوامل فرآیند خواب را بر هم زده و منجر به بیدار کردن شما خواهند شد.

برای آن که بتوانید از چنین عوارضی پیشگیری کنید، استفاده از یک بالش اضافی زیر سر راهگشا خواهد بود. با افزایش ارتفاع سر، نیروی جاذبه به حرکت رو به پایین ترشحات و خواب راحت تر کمک می کند.

روش شماره ۴: استفاده از دستگاه رطوبت ساز در ساعات شب

هوای خشک منجر به تحریک بیشتر سینوس ها شده و باعث می شود که در واکنش به آن بدن تولید مخاط را افزایش دهد. برای مقابله با این وضعیت می توان از روشی ساده و در دسترس استفاده کرد و آن هم چیزی نیست جز بالا بردن رطوبت اتاق خواب در ساعات شب و هنگام آماده شدن برای خواب شبانه. دستگاه های رطوبت ساز با تامین رطوبت مورد نیاز به پاک سازی مجاری بینی کمک می کنند.

لازم به ذکر است که در صورت استفاده از دستگاه های رطوبت ساز، در راستای جلوگیری از رشد کپک ضروری است فیلتر آنها را با توجه به دستورالعمل شرکت سازنده و در بازه های زمانی مشخص تعویض کنید. در غیر این صورت نه تنها تنفس برای فرد دشوارتر از گذشته خواهد شد، بلکه زمینه تشدید نشانه های آلرژی نیز فراهم می شود.

روش شماره ۵: درمان های دارویی بدون نیاز به نسخه

اگر هیچ یک از متدهای شست و شوی بینی، نوشیدن آب، افزایش ارتفاع سر هنگام خواب و یا دستگاه رطوبت ساز به بهبود شرایط کمک نکردند، می توانید برای تسکین کوتاه مدت ترشح پشت حلق از درمان های دارویی بدون نیاز به نسخه پزشک یا همان داروهای OTC استفاده کنید. البته توصیه می شود برای انتخاب مناسب ترین داروی ممکن، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. گزینه های پیشنهادی شامل موارد زیر خواهند بود:

– گایافنزین به منظور نرم و نازک شدن ترشحات مخاطی

– ضد احتقان های موضعی بینی مانند قطره فنیل افرین (توجه داشته باشید که به علت عارضه احتقان برگشتی این قطره نباید بیش از ۳ الی ۴ روز مورد استفاده قرار گیرد)

– انواع آنتی هیستامین ها مانند سیتریزین، لوراتادین و یا فکسوفنادین

همانطور که گفته شد ترشح پشت حلق می تواند به دنبال عفونت های ویروسی نیز ایجاد شود. از این رو اگر پس از گذشت حداقل ۳ روز هیچ اثری از بهبودی حاصل نشد و یا با پی ان دی مزمن رو به رو بودید، مراجعه به پزشک اولویت خواهد داشت.

پنج علامت را برشمرده است که مشاهده آن در بدن نشان می‌دهد روده و دستگاه گوارش انسان به درستی کار نمی‌کنند.

این علائم به شرح زیر است:

ناراحتی معده

این اختلال ممکن است شامل احساس باد در معده، نفخ، یبوست، اسهال و مشکل در هنگام دفع مدفوع باشد.

رژیم پر قندی را دنبال می‌کنید

یک رژیم غذایی غنی از غذا‌های فرآوری شده و قند‌های اضافه می‌تواند میزان باکتری‌های خوب روده شما را کاهش دهد و باعث عملکرد نامناسب آن شود.

تغییرات ناخواسته در وزن

افزایش یا کاهش وزن بدون تغییر در رژیم غذایی یا ورزش و فعالیت‌های بدنی می‌تواند نشانه عملکرد غیرطبیعی روده باشد.

اختلالات خواب یا خستگی مداوم

یک روده و دستگاه گوراش ناسالم ممکن است موجب ایجاد اختلال در خواب و بی خوابی و در نتیجه احساس خستگی مزمن شود.

حساسیت و تحریک پوست

گاهی اوقات اختلالات پوستی مانند اگزما ممکن است با آسیب دیدگی روده مرتبط باشد. التهاب روده ناشی از تغذیه نامناسب ممکن است منجر به افزایش “نشت” برخی پروتئین‌ها در بدن شود که به نوبه خود باعث تحریک پوست می‌شود.

مدیرکل انتقال خون استان تهران گفت: چند سالی است که ما دیگر وارد این بحث که اهدای خون برای شما خوب است و موجب بهبود غلضت خون می‌شود و یا از سکته قلبی جلوگیری می‌کند و بیایید خون بدهید، نمی‌شویم.

به گزارش مشرق، محمدرضا مهدی‌زاده، مدیرکل انتقال خون استان تهران در پاسخ به این سوال که اهدای خون برای چه افرادی مفید است؟، گفت: چند سالی است که ما دیگر وارد این بحث که اهدای خون برای شما خوب است و موجب بهبود غلضت خون می‌شود و یا از سکته قلبی جلوگیری می‌کند و بیایید خون بدهید، نمی‌شویم.

وی ضمن اشاره به اینکه داوطلبانه بودن و خداپسندانه بودن امر اهدای خون برای ما مهم است، ادامه داد: آنچه مد نظر ما است، این است که اهداکننده سوالات ما را به دقت و به درستی پاسخ دهد و نیتش خیرخواهانه و هدفش کمک به بیمار و نجات جان ۳ انسان دیگر باشد.

مدیرکل انتقال خون استان تهران افزود: افرادی که از سلامت کافی برخوردار هستند، دچار بیماری خاصی نیستند، داروی خاصی مصرف نمی‌کنند، سنشان بین ۱۸ تا ۶۰ و وزنشان بالای ۵۰ کیلوگرم است، شرایط اهدای خون را دارند.

وی ضمن اشاره ما برای اهدای خون غربالگری سختگیرانه انجام می‌دهیم، اظهار کرد: فردی که می‌خواهد خون دهد توسط پزشک ما که یک پزشک کاملا آموزش دیده است، غربالگری می‌شود و فشار خون و دمای بدن او گرفته می‌شود.

مهدی زاده بیان کرد: همچنین از فرد اهداکننده سوالاتی پرسیده می‌شود و از او شرح حال گرفته می‌شود و در این شرح حال از سابقه گذشته بیمار هم سوال می‌شود که آیا دچار بیماری بوده و یا دارویی مصرف می‌کرده است و همه این عوامل مدنظر قرار می‌گیرد تا هم خون سالمی اهدا شود و هم برای اهداکننده مشکلی پیش نیاد.

آریتمی ضربان قلب نامنظم است. یعنی قلب شما از ریتم معمولش خارج است. این مشکل ممکن است باعث شود که احساس کنید که قلب شما یک ضربان کم تر یا بیش تر تپیده است.

آریتمی

آریتمی ضربان قلب نامنظم است. یعنی قلب شما از ریتم معمولش خارج است.

این مشکل ممکن است باعث شود که احساس کنید که قلب شما یک ضربان کم تر یا بیش تر تپیده است.

ممکن است قلب شما خیلی سریع (که پزشکان آن را تاکی کاردی می نامند) یا خیلی کند (به نام برادی کاردی) بتپد. یا ممکن است اصلاً متوجه چیزی نشوید.

آریتمی می تواند یک مورد اورژانسی باشد یا می تواند بی ضرر باشد. با این مقاله از webmd با خبرگزاری سلامت همراه باشید.

اگر احساس می کنید اتفاق غیرعادی ای بخاطر ضربان قلب شما رخ داده است، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید تا پزشکان دریابند که چرا این اتفاق می افتد و چه کاری باید در مورد آن انجام دهید.

علائم آریتمی

آریتمی می تواند خاموش باشد، به این معنی که هیچ علائمی را مشاهده نمی کنید. پزشک ممکن است در طول معاینه بدنی ضربان قلب ناهموار را تشخیص دهد.

اگر علائمی دارید، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تپش قلب (احساس ضربان قلب)

تپش در سینه

سرگیجه یا احساس سبکی

غش

تنگی نفس

درد قفسه سینه یا احساس سنگینی سینه

ضعف یا خستگی (احساس خستگی زیاد)

اضطراب

تاری دید

تعریق

علل این بیماری

حتی اگر قلب شما سالم باشد، می توانید آریتمی داشته باشید.

یا ممکن است به دلیل زیر تپش قلب نامنظم را تجربه کنید:

بیماری قلبی

تعادل اشتباه الکترولیت ها (مانند سدیم یا پتاسیم) در خون شما

آسیب قلب یا تغییراتی مانند کاهش جریان خون یا سفتی قلب

روند بهبودی بعد از عمل قلب

داروهای خاص

رابطه سیگنال های الکتریکی در قلب شما مشکل داشته باشد

احساسات شدید استرس یا سردرگمی

مواردی در زندگی روزمره مانند الکل، دخانیات، کافئین یا ورزش

عوامل خطرزای آریتمی

مواردی که ممکن است شما را به احتمال بیشتری به آریتمی مبتلا کنند عبارتند از:

سن

با افزایش سن شانس ابتلا به این بیماری بیش تر می شود.

ژن ها

اگر یکی از بستگان نزدیک به ضربان قلب نامنظم مبتلا باشد، احتمال ابتلای شما نیز بیش تر است.

برخی از انواع بیماری های قلبی همچنین در خانواده ها به صورت ارثی وجود دارد.

سبک زندگی

الکل، دخانیات و داروهای تفریحی می توانند خطر ابتلای شما به آریتمی را افزایش دهند.

شرایط پزشکی

فشار خون بالا، دیابت، قند خون پایین، چاقی، آپنه خواب و اختلالات خود ایمنی از جمله شرایطی هستند که ممکن است باعث ایجاد مشکلات ریتم قلب شود.

محیط

چیزهایی که در دنیای اطراف شما مانند آلودگی هوا وجود دارد ، می تواند باعث ایجاد آریتمی شود.

انواع آریتمی ها

آریتمی ها با توجه به جایی که اتفاق میافتند تقسیم می شوند. اگر در بطن ها یا اتاق های تحتانی قلب شما شروع شوند، به آن ها بطن گفته می شود.

هنگامی که در دهلیز یا اتاق های فوقانی شروع شوند، به آن فوق بطنی گفته می شود.

پزشکان همچنین آن ها را با نحوه تأثیر ضربان قلب در حال استراحت گروه بندی می کنند. برادیکاردی ضربان قلب کمتر از ۶۰ تپش در دقیقه است. تاکی کاردی بیش از ۱۰۰ تپش در دقیقه است.

آریتمی فوق بطنی شامل

انقباضات زودرس دهلیزی

این ها ضربات اضافی اولیه هستند. آن ها بی ضرر بوده و به طور کلی نیازی به درمان ندارند.

فیبریلاسیون دهلیزی (AFib)

اتاق های بالایی قلب شما به شکلی غیرمعمول منقبض می شوند. قلب شما ممکن است بیش از ۴۰۰ بار در دقیقه بتپد.

شکاف دهلیزی

این معمولاً از فیبریلاسیون دهلیزی سازمان یافته تر و منظم تر است.

این اتفاق اغلب در افرادی که بیماری قلبی دارند و در هفته اول بعد از جراحی قلب رخ می دهد.

این اختلال اغلب به فیبریلاسیون دهلیزی تغییر می کند.

تاکی کاردی خارج از غشای پاروکسیسمال (PSVT)

این ضربان قلب سریع، معمولاً با ریتم منظم است. به صورت ناگهانی شروع شده و ناگهان به پایان می رسد.

تاکی کاردی مسیر جانبی

به دلیل داشتن مسیر اضافی بین اتاق های فوقانی و تحتانی قلب، می توانید ضربان قلب سریع داشته باشید.

وقتی این اتفاق در قلب شما رخ دهد، می تواند باعث ایجاد ریتم سریع شود.

آریتمی بطنی شامل موارد زیر است:

انقباضات بطنی زودرس (PVC)

این ها از جمله رایج ترین آریتمی ها هستند. اکثر ما آن ها را نجربه می کنیم

تاکی کاردی بطنی (V-tach)

این یک ریتم سریع قلب است که از اتاق های تحتانی قلب شما شروع می شود.

از آنجا که قلب شما خیلی سریع در حال تپش است، نمی تواند با خون کافی پر شود. این می تواند یک آریتمی جدی باشد، به خصوص در افرادی که بیماری قلبی دارند و ممکن است با سایر علائم مرتبط باشد.

فیبریلاسیون بطنی (V-fib)

در حالی که اتاق های تحتانی قلب شما می لرزند و نمی توانند خون را به بقیه بدن پمپ کنند، این اتفاق می افتد.

این یک فوریت پزشکی است که باید در اسرع وقت با CPR درمان شود و دفع لرزش صورت گیرد.

سندرم طولانی QT

اتاق های زیرین قلب شما برای انقباض و رها شدن خیلی طولانی هستند.

این ممکن است باعث ایجاد مشکلات خطرناک ریتم قلب و حتی مرگ شود.

نوع دیگری از آریتمی، برادی آریتمی، یک ریتم کند است که به دلیل بیماری در سیستم الکتریکی قلب شما یا به دلیل دارو وجود دارد.

انواع برادی آریتمی عبارتند از:

اختلال عملکرد گره سینوس

بلوک قلبی

تشخیص آریتمی

برای تشخیص آریتمی یا یافتن علت آن، پزشکان از آزمایشات استفاده می کنند از جمله:

EKG

یک الکتروکاردیوگرام فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می کند. برای تست سریع و بدون درد، که در مطب پزشک انجام می دهید، تکه های الکترود کوچکی را روی سینه، بازوها و پاها قرار می دهید.

مانیتور هولتر

این EKG قابل حمل است که به مدت ۱ تا ۲ روز از آن استفاده خواهید کرد.

شما الکترودهایی روی پوست خود چسبانده اید. این روش بدون درد است و شما می توانید همه کار را به جز دوش گرفتن در هنگام پوشیدن الکترود انجام دهید.

مانیتور رویداد

اگر علائم شما غالباً اتفاق نیفتد، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که معمولاً یکی از این موارد را بپوشید، تقریباً حدود یک ماه هنگامی که یک دکمه را فشار می دهید، فعالیت الکتریکی قلب شما را برای چند دقیقه ضبط و ذخیره می کند.

وقتی متوجه علائم شدید، سعی کنید آن ها را با استفاده از این دستگاه ذخیره کنید. پزشک شما نتایج را تفسیر خواهد کرد.

ضبط کننده حلقه قابل کاشت

پزشک شما این دستگاه را زیر پوست شما قرار می دهد، جایی که مرتباً فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می کند. این دستگاه می تواند اطلاعات را به مطب پزشک شما ارسال کند.

تست اضطراب

انواع مختلفی از تست های استرس وجود دارد. هدف این است که قبل از بروز مشکل ریتم یا دریافت نکردن خون کافی، میزان استرس قلب شما را کنترل کند.

برای رایج ترین نوع تست استرس، در هنگام گرفتن EKG بر روی تردمیل راه می روید و ضربان قلب و فشار خون خود را کنترل می کنید. تکنسین ها به آرامی میزان شدت تمرین شما را بالا می برند.

اکوکاردیوگرام

در این آزمایش از سونوگرافی برای بررسی ماهیچه ها و دریچه های قلب استفاده می شود.

کاتتریزاسیون قلبی

پزشک شما یک لوله بلند و نازک به نام سوند را درون رگ خونی در بازو یا پا قرار می دهد. آن ها با کمک یک دستگاه ویژه اشعه ایکس آن را به قلب شما راهنمایی می کنند.

سپس، آن ها از طریق سوند رنگی تزریق می کنند تا به ساخت فیلم های اشعه ایکس دریچه های قلب، عروق کرونر و اتاق ها کمک کند.

مطالعه الکتروفیزیولوژی

این تست فعالیت های الکتریکی قلب و مسیرهای شما را ثبت می کند. این کمک می کند تا دریابید که چه عواملی باعث ایجاد ریتم قلب می شود و بهترین درمان را برای شما پیدا می کند. در حین انجام آزمایش، پزشک با خیال راحت ریتم غیرمعمول قلب شما را تحریک می کند.

سپس، آن ها ممکن است داروهایی به شما بدهند تا ببینید کدام یک بهتر آن را کنترل می کند یا اینکه می دانید چه روش یا دستگاهی برای درمان آن نیاز دارید.

درمان آریتمی

درمان به نوع آریتمی شما بستگی دارد. پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این موارد را توصیه کند.

داروها

داروهایی که ریتم های ناهموار قلب را درمان می کنند عبارتند از:

آدنوزین (آدنوکارد)

آتروپین (آتروپن)

مسدود کننده های بتا

مسدود کننده های کانال کلسیم

دیگوکسین (Digitek ، Digox ، Lanoxin)

مسدود کننده های کانال پتاسیم

مسدود کننده های کانال سدیم

اصطلاح قارچ پا (Foot Fungus) به عفونت های قارچی سطحی پا اشاره دارد. این عفونت ها می توانند لایه های خارجی پوست، مو و ناخن ها را تحت تاثیر قرار دهند. دو مورد از شایع‌ترین عفونت های قارچی پا شامل تینئا پدیس و اونیکومایکوزیس می شوند.

عفونت قارچی پا به طور معمول به تینئا پدیس ارجاع می شود که به نام پای ورزشکار یا کرم حلقوی پا نیز شناخته می شود. این شرایط به طور معمول عفونت پوستی پا یا انگشتان را توصیف می کند.

اگر فردی به یک عفونت قارچی ناخن مبتلا باشد، احتمالا از نوع اونیکومایکوزیس است که به نام تینئا آنگویم نیز شناخته می شود.

دلایل

قارچ یا ارگانیسم های دیگر که موجب این عفونت ها می شوند، عبارتند از:

تینئا پدیس

تینئا پدیس به واسطه قارچ های درماتوفیت رخ می دهد. اینها قارچ هایی هستند که برای رشد به کراتین نیاز دارند و می توانند موجب عفونت هایی روی پوست، مو و ناخن ها شوند. قارچ هایی که به طور معمول موجب تینئا پدیس می شوند، عبارتند از:

– تریکوفیتون روبروم

– اپیدرموفیتون فلوکوزوم

– تریکوفیتون اینتردیجیتال

اونیکومایکوزیس

اونیکومایکوزیس می تواند به واسطه ارگانیسم های زیر رخ دهد:

– درماتوفیت ها، مانند تریکوفیتون روبروم، تریکوفیتون اینتردیجیتال

– مخمرها، مانند کاندیدا آلبیکانس

– کپک ها، مانند اسکوپولاریوپسیس برویکالیس

در کدام قسمت های پا رخ می دهد؟

هر دو عفونت در بخش های مختلف پا رخ می دهند:

تینئا پدیس

تینئا پدیس به طور معمول بین انگشتان پا آغاز می شود. این عفونت به طور خاص بین انگشت های چهارم و پنجم پا شایع است. برخی افراد از اصطلاح پای ورزشکار برای تعریف هر گونه التهاب بین انگشتان پا استفاده می کنند.

تینئا پدیس می تواند به کناره های پا و کف پا و همچنین پاشنه پا نیز گسترش یابد. در برخی موارد، تینئا پدیس می تواند در ترکیب با یک عفونت قارچی کشاله ران، دست ها، ناخن ها یا هر دو رخ دهد.

اونیکومایکوزیس

اونیکومایکوزیس ممکن است یک ناخن پا یا ناخن انگشت دست یا چندین ناخن را درگیر کند. به طور معمول، اونیکومایکوزیس ناخن انگشت بزرگ پا و انگشت کوچک پا را تحت تاثیر قرار می دهد.

عوامل خطر

عوامل خطر برای هر دو عفونت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

تینئا پدیس

در شرایطی که تینئا پدیس می تواند در هر فردی از جمله کودکان و افراد مسن رخ دهد، اما به طور معمول در مردان و بزرگسالان جوان دیده می شود.

از دیگر عوامل خطر برای تینئا پدیس عبارتند از:

– کفشی که کل پا را فرا می گیرد، مانند چکمه های سنگین یا کفش های ورزشی

– تعریق بیش از حد

– شرایط سلامت زمینه ای، مانند دیابت

– برخی داروها، مانند کورتیکواستروئیدها یا داروهایی که برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده می شوند

– محیط های گرم و مرطوب

– راه رفتن پابرهنه در مکان های عمومی، مانند رختکن

– پوشیدن جوراب و کفش هایی با تهویه ضعیف

– قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب

– حضور در برخی فعالیت های ورزشی، مانند مسابقات ماجراجویانه

اونیکومایکوزیس

عوامل خطر برای اونیکومایکوزیس عبارتند از:

– سن بالا

– عفونت قارچی درمان نشده

– محیط های گرم و مرطوب

– قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب

– آسیب دیدگی پیشین به ناخن

– بیماری های التهابی ناخن

– برخی فعالیت های ورزشی

– تعریق بیش از حد

– سیستم ایمنی سرکوب شده

– کفش یا جورابی با تهویه نامناسب

– شرایط سلامت زمینه ای، مانند دیابت یا سوریازیس

– چاقی

علائم

علائم هر دو عفونت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

تینئا پدیس

تینئا پدیس یک توزیع یا الگوی عادی ندارد و می تواند فقط یک پا یا هر دو پا را درگیر کند. از جمله علائم آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– پوست خارش‌دار، لایه لایه یا پوسته پوسته بین انگشتان پا، به طور معمول در فضای بین انگشتان چهارم و پنجم

– پوسته پوسته شدن کف و کناره های پا

– تاول هایی با اندازه کوچک یا متوسط در قسمت داخلی پا

در شرایطی که غیرمعمول است، فرد مبتلا به تینئا پدیس ممکن است با ترشح بین انگشتان پا یا شکل گیری زخم مواجه شود.

از دیگر علائم ابتلا به تینئا پدیس می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– پوست مرطوب و لایه لایه

– بوی نامطبوع

– ضخیم شدن پوست

– تغییر رنگ پوست و سفید، زرد یا سبز به نظر رسیدن آن

اونیکومایکوزیس

از جمله علائم اونیکومایکوزیس می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– یک رگه سفید یا زرد در یک سمت ناخن

– پوسته پوسته شدن زیر ناخن

– بلند شدن انتهای ناخن و قرار نگرفتن درست آن روی انگشت پا یا دست

– تکه های سفید روی صفحه ناخن

– آسیب دیدگی یا تخریب ناخن

– تغییر رنگ ناخن

– شکاف ناخن

– ضخیم شدن ناخن

تشخیص

تشخیص هر دو عفونت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تینئا پدیس

پزشک پای فرد را معاینه کرده و نشانه های مشخص تینئا پدیس را بررسی خواهد کرد. وی ممکن است کشاله ران، دست ها، و ناخن ها را برای بررسی هر نشانه ای از عفونت قارچی در این قسمت ها معاینه کند.

پزشک ممکن است نمونه هایی از پوست را برای آزمایش ارسال کند. نمونه ها برای تایید وجود عفونت قارچی بررسی خواهند شد.

ممکن است برای تایید تشخیص به آزمایش های بیشتری نیاز باشد. در این صورت، پزشک ممکن است نمونه ای را برای آزمایش کشت قارچ به آزمایشگاه ارسال کند.

اونیکومایکوزیس

مشابه با تینئا پدیس، پزشک ناخن یا ناخن های تحت تاثیر قرار گرفته را معاینه خواهد کرد و در پی نشانه های مشخص اونیکوکایکوزیس خواهد بود.

آزمایش های تشخیصی ممکن است شامل یک آزمایش کشت قارچ شوند.

پیشگیری

برای پیشگیری از این عفونت ها می توان نکته های زیر را مد نظر قرار داد:

تینئا پدیس

آکادمی انجمن درماتولوژی آمریکا موارد زیر را برای پیشگیری از ابتلا به تینئا پدیس یا پای ورزشکار توصیه کرده است:

– پوشیدن صندل یا کفشی که کل پا را در بر نمی گیرد در مکان های عمومی، مانند رختکن

– خشک نگه داشتن پا

– شستشو و خشک کردن روزانه پا

– پوشیدن جوراب های تهیه شده از پارچه های طبیعی

– استفاده متناوب از کفش هایی که هر روز پوشیده می شوند

– به اشتراک نگذاشتن پوشاک یا کفش با دیگران

اونیکومایکوزیس

آکادمی انجمن درماتولوژی آمریکا موارد زیر را برای پیشگیری از اونیکومایکوزیس توصیه کرده است:

– پوشیدن صندل یا فلیپ فلاپ ها هنگام گرم شدن هوا

– پوشیدن یک جفت جوراب تمیز در هر روز

– در صورت امکان استفاده متناوب از کفش در هر روز

– کوتاه نگه داشتن ناخن ها

– ضد عفونی کردن ناخن گیر پیش از استفاده

– خشک و تمیز نگه داشتن پا

– مرطوب کردن پوست اطراف ناخن ها به طور منظم

درمان

گزینه های درمان برای هر دو عفونت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

تینئا پدیس

پوشیدن کفشی مناسب‌ و شستشو و خشک کردن منظم پا از جمله اقداماتی هستند که برای درمان تینئا پدیس باید مد نظر قرار داد.

پزشک ممکن است یک داروی ضد قارچ موضعی مانند کرم میکونازول را برای درمان موثرتر تینئا پدیس تجویز کند. به طور معمول، دو تا چهار هفته طول می کشد تا کرم تاثیر خود را بگذارد، اما اگر عفونت خفیف باشد ممکن است سریع‌تر نیز عمل کند.

اگر درمان موضعی موثر نباشد، پزشک ممکن است داروی ضد قارچ خوراکی مانند تربینافین یا فلوکونازول را تجویز کند. مدت زمان و دوز به شدت عفونت بستگی خواهد داشت.

اونیکومایکوزیس

درمانی های خانگی برای اونیکومایکوزیس شامل شستشوی منظم پوست اطراف ناخن و تمیز و خشک نگه داشتن پا می شوند.

مطالعه ای قدیمی نشان داد که درمان اونیکومایکوزیس با پمادهای منتول شده اثر مثبتی در ۸۳ درصد شرکت کنندگان داشته است. برخی افراد نیز فکر می کنند که روغن درخت چای به درمان قارچ ناخن کمک می کند. با این وجود، پژوهش ها در این زمینه محدود هستند.

کرم های ضد قارچ موضعی برای عفونت های خفیف شامل آمورولفین و سیکلوپیروکس می شوند. مدت زمان و دوز مصرف به نوع دارو بستگی خواهد داشت.

به گفته آکادمی انجمن درماتولوژی آمریکا، قرص های ضد قارچ نسبت به کرم های موضعی از نرخ بهبود بالاتری برخوردار هستند. همچنین، آنها سریع‌تر عمل کرده، از این رو نیازی نیست فرد برای چند ماه آنها را مصرف کند.

اگر عفونت شدید باشد، پزشک ممکن است برداشتن ناخن را توصیه کند. این کار از طریق عمل جراحی یا به صورت شیمیایی انجام می شود. در هر صورت، ناخن می تواند دوباره رشد کند.

به تازگی، دانشمندان استفاده از لیزر برای درمان اونیکومایکوزیس را آزمایش کرده اند. اگرچه متخصصان لیزر را روشی بی خطر عنوان کرده اند، اما می تواند موجب مقداری درد و خونریزی شود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

در صورت مشاهده هر گونه تغییر در پوست یا ناخن های پای خود، از جمله موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

– خارش

– تغییر رنگ

– تغییر در بافت

همچنین اگر درمان های خانگی به بهبود شرایط منجر نشود باید به پزشک مراجعه کرد.